Ah, “meta evren”. Ofis toplantılarımızın ve sosyal toplantılarımızın çoğunlukla sanal gerçeklikte gerçekleştiği bir fantezi gerçek olacak mı?
Son yedi yıldır neredeyse her sanal gerçeklik gözlüğü takmış bir teknoloji eleştirmeni olarak uzun bir süre nefesimi tuttum. Ve bu yılın Metaverse kategorisindeki ilk büyük donanım sürümü – Çarşamba günü piyasaya çıkacak olan Sony PlayStation VR2 – üzerinde yaptığım testlere dayanarak, VR’nin ana akım haline gelmeden önce daha kat etmesi gereken çok yol olduğu sonucuna vardım – iş ve oyun için temel hale geldi.
Açık olmak gerekirse, 550 $ değerindeki PlayStation VR2, satın alabileceğiniz en iyi VR donanımlarından biridir. Kıvrımlı beyaz kulaklık, yüksek tanımlı oyunları daha sorunsuz çalıştırmak için güçlü bir bilgisayarla donatılmış PlayStation 5 konsoluna bağlanır. Meta’nın 400 $’lık Oculus Quest 2 ve 1.500 $’lık Quest Pro dahil olmak üzere VR cihazları, kablosuz olarak çalışır ve kulaklıklarda yerleşik olarak bulunan daha yavaş işlemci çiplerine dayanır.
Ayrıca Meta’dan farklı olarak Sony, oyun oynamak için yalnızca VR gözlüklerini kullanma eğilimindedir – oyun oynamanın bugüne kadarki en popüler VR uygulaması olduğu ve kulaklıklar aracılığıyla video aramaları almaya yönelik üretkenlik uygulamalarının ilgi görmediği göz önüne alındığında akıllıca bir seçim.
Bununla birlikte, Apple dahil daha fazla marka sektöre girmeye hazırlanırken, bunların hiçbiri VR’yi bir nişten daha fazlası yapmak için yeterli değil. Bunun nedeni, itici estetiği ve yüksek fiyatı da dahil olmak üzere insanların başından beri VR kulaklıklarla yaşadığı sorunların birçoğunun PlayStation VR2 gözlüklerinde kalmasıdır. Bu yüzden meraklılara tavsiye edebilirim ama ara sıra video oyunları oynayanlara tavsiye etmem.
PlayStation VR2’yi bir hafta test ettikten sonra Sanal Gerçeklik ve Meta Evren hakkında böyle hissettim.
Metaverse nedir ve neden önemlidir?
5 haritadan 1
kökenler. “Metaverse” kelimesi, içinde yaşadığımızın ötesinde var olan, tamamen gerçekleştirilmiş bir dijital dünyayı tanımlar. Neal Stephenson tarafından 1992 tarihli Snow Crash adlı romanında icat edildi ve kavram, Ernest Cline tarafından Ready Player One adlı romanında daha ayrıntılı olarak araştırıldı.
Gelecek. Pek çok mühendis, meta evrenin sanal yaşamlarımızın fiziksel gerçekliğimiz kadar önemli bir rol oynayacağı bir çağın habercisi olacağına inanıyor. Bazı uzmanlar bunun hâlâ geçici bir heves ve hatta tehlikeli olabileceği konusunda uyarıyor.
VR henüz gerçekten öldürücü bir uygulama bulamadı.
Mevcut yöntemler zaten iyi çalışıyorken neden görüntülü aramalar, film akışı veya oyun oynamak için VR kullanasınız? Metaverse’yi çevreleyen ebedi soru budur. Teknolojideki gelişmelere rağmen yeni PlayStation gözlükleri net bir cevap vermiyor.
Denediğim en çekici yeni oyun, kıyamet sonrası bir RPG olan en çok satan PlayStation 4 oyunu Horizon Zero Dawn’ın VR yan ürünü olan Horizon Call of the Mountain’dı. VR oyununda, karakteri birinci şahıs bakış açısıyla kontrol ediyorsunuz ve etrafta koşmak ve dağlara tırmanmak için kollarınızı sallayabilirsiniz; Ok kılıfından bir ok alıp yay ile fırlatmak için ellerinizi hareket ettirebilirsiniz.
Donanımın gücünü sergileyen çarpıcı grafiklere sahip eğlenceli bir oyun ama sonuçta ben yine de PlayStation 4’te yıllar önce tamamladığım orijinal Horizon Zero Dawn’ın oynanışını ve daha derin hikayesini tercih ediyorum.
Aksi takdirde, cihazın piyasaya sürülmesine eşlik eden test ettiğim VR oyunlarının çoğu nispeten eski ve ilgi çekici değildi. Bunlar arasında Star Wars: Tales From the Galaxy’s Edge; Tetris Etkisi: Bağlı; ve daha önce eski Quest 2 ve birinci nesil PlayStation VR için piyasaya sürülen Moss.
Genel olarak, yeni PlayStation gözlüklerindeki grafikler ve hareket, Meta’nın VR ürünlerinden daha net ve akıcı görünüyordu. Yine de, bir oyunun neden TV ekranı yerine VR’de oynanması gerektiğini sık sık merak etmişimdir.
Bir droid tamircisi rolünü üstlendiğiniz Star Wars oyununda, bir düşmana blaster ateşlemek, bir oyun kumandası kadar kolay olabilirdi. Aynı şey, 3 boyutlu bir ortamda beyaz bir fareyi kontrol ettiğiniz Moss için de söylenebilir. Tetris Effect: Connected, tıpkı son birkaç on yılın herhangi bir geleneksel Tetris oyununda olduğu gibi, tetromino olarak bilinen dönen parçaları içerir; Bunu sürükleyici bir ortamda oynamanın net bir faydası yoktu.
Test edemediğim, yakında PlayStation VR2’ye gelecek diğer oyunlar Gran Turismo 7 ve Resident Evil Village gibi büyük oyunlar. Bunlar popüler franchise’lardır, ancak her ikisi de son iki yıl içinde geleneksel konsollar için piyasaya sürülmüştür.
Oyun oynamak şu anda VR’nin katil uygulaması olabilir, ancak taze ve heyecan verici oyunlar istiyorsanız, konsol artı TV kombinasyonu hala kraldır.
Kulaklıklar hala tuhaf görünüyor ve hissettiriyor.
VR donanımı yaklaşık yedi yıl önce çıktığından beri, kulaklıklar ağırlıklarının bir kısmını kaybetti. 20 ons ile PlayStation VR2, önceki modelden bir ons ve Meta Quest Pro’dan beş ons daha hafiftir. Ancak tüm bardaklar hala çok ağır geliyordu. Deneyimlerime göre, boynumda gerginlik hissetmeye başlamadan önce 30 dakikadan fazla giyemedim.
Örnek olay: PlayStation VR2, Star Wars oyunu oynarken sanal bir uzay istasyonunun zemininden bir alet almak için eğilirken yüzümden düştü ve yere indi. Konsola takılan kablo da cihazı kablosuz kulaklıklardan daha hantal hale getirdi ve oturma odasında takılma tehlikesi yarattı.
Ve önceki tüm gözlükler gibi, PlayStation VR2 de oldukça gülünç görünüyor. Karım, beni “Tron” filmindeki bir karakter gibi gösteren bir kulaklık taktığım için benimle alay etmek için videolar çekmeye karşı koyamadı.
Sony, depolama için hareket denetleyicileri için pratik bir şarj istasyonu sunar. Ancak ürün, kulaklıkla birlikte oturma odasında değerli bir yer kaplar ve bir dizüstü bilgisayarın veya akıllı telefonun aksine, VR gözlükleri derli toplu bir odayı anında dağınık gösterir. Bekarlar için, korkarım gözlüklerin görüntüsü ikinci bir buluşma şansını mahveder.
Metaverse yalnız.
Metaverse kavramının başarılı olabilmesi için sevdiklerimizle bu alanda bağlantı kurabilmeliyiz. Mevcut haliyle, VR hala çoğunlukla yalnız bir deneyim. PlayStation gözlüklerini taktığınızda, gerçek dünya görüşünüzü engellersiniz. Oyunda yaptıklarınız PlayStation’ın bağlı olduğu TV ekranına yansır. Bu, odadaki diğer kişilerin katılmasına izin verir, ancak çok sosyal değildir.
Bu da başka bir sorunu gündeme getiriyor: metaverse’de oynayacak arkadaşlara sahip olmak için aynı kulaklığı satın almaları gerekiyor ve teknoloji hala pahalı.
Tüketici teknolojisi yaygınlaştığında, daha ucuz ve daha erişilebilir hale gelme eğilimindedir. Sanal gerçeklik son on yılın büyük bir bölümünde ortalıkta dolaşsa da, ters yönde ilerliyor. 550 ABD Doları olan PlayStation VR2, önceki modelden 150 ABD Doları daha fazladır ve bu, bir PlayStation 5 için ödemeniz gereken 500 ABD Doları’nın üzerindedir.
Fiyat tırmanışında Sony yalnız değil. Geçen yıl Meta, en çok satan kulaklığı Quest 2’nin fiyatını 300 dolardan 400 dolara çıkardı. Apple’ın bu yıl piyasaya çıkması beklenen kulaklığının binlerce dolara mal olabilecek birinci sınıf bir cihaz olması bekleniyor.
Belki bir gün – teknoloji daha ucuz olduğunda, gerçekten harika bir uygulamaya sahip olduğunda ve insanları deli gibi göstermediğinde – hepimiz metaverse’te takılırız. Şimdilik, insanlarla yüz yüze ve çevrimiçi olarak eski moda şekilde tanışmaya devam edeceğim.
Son yedi yıldır neredeyse her sanal gerçeklik gözlüğü takmış bir teknoloji eleştirmeni olarak uzun bir süre nefesimi tuttum. Ve bu yılın Metaverse kategorisindeki ilk büyük donanım sürümü – Çarşamba günü piyasaya çıkacak olan Sony PlayStation VR2 – üzerinde yaptığım testlere dayanarak, VR’nin ana akım haline gelmeden önce daha kat etmesi gereken çok yol olduğu sonucuna vardım – iş ve oyun için temel hale geldi.
Açık olmak gerekirse, 550 $ değerindeki PlayStation VR2, satın alabileceğiniz en iyi VR donanımlarından biridir. Kıvrımlı beyaz kulaklık, yüksek tanımlı oyunları daha sorunsuz çalıştırmak için güçlü bir bilgisayarla donatılmış PlayStation 5 konsoluna bağlanır. Meta’nın 400 $’lık Oculus Quest 2 ve 1.500 $’lık Quest Pro dahil olmak üzere VR cihazları, kablosuz olarak çalışır ve kulaklıklarda yerleşik olarak bulunan daha yavaş işlemci çiplerine dayanır.
Ayrıca Meta’dan farklı olarak Sony, oyun oynamak için yalnızca VR gözlüklerini kullanma eğilimindedir – oyun oynamanın bugüne kadarki en popüler VR uygulaması olduğu ve kulaklıklar aracılığıyla video aramaları almaya yönelik üretkenlik uygulamalarının ilgi görmediği göz önüne alındığında akıllıca bir seçim.
Bununla birlikte, Apple dahil daha fazla marka sektöre girmeye hazırlanırken, bunların hiçbiri VR’yi bir nişten daha fazlası yapmak için yeterli değil. Bunun nedeni, itici estetiği ve yüksek fiyatı da dahil olmak üzere insanların başından beri VR kulaklıklarla yaşadığı sorunların birçoğunun PlayStation VR2 gözlüklerinde kalmasıdır. Bu yüzden meraklılara tavsiye edebilirim ama ara sıra video oyunları oynayanlara tavsiye etmem.
PlayStation VR2’yi bir hafta test ettikten sonra Sanal Gerçeklik ve Meta Evren hakkında böyle hissettim.
Metaverse nedir ve neden önemlidir?
5 haritadan 1
kökenler. “Metaverse” kelimesi, içinde yaşadığımızın ötesinde var olan, tamamen gerçekleştirilmiş bir dijital dünyayı tanımlar. Neal Stephenson tarafından 1992 tarihli Snow Crash adlı romanında icat edildi ve kavram, Ernest Cline tarafından Ready Player One adlı romanında daha ayrıntılı olarak araştırıldı.
Gelecek. Pek çok mühendis, meta evrenin sanal yaşamlarımızın fiziksel gerçekliğimiz kadar önemli bir rol oynayacağı bir çağın habercisi olacağına inanıyor. Bazı uzmanlar bunun hâlâ geçici bir heves ve hatta tehlikeli olabileceği konusunda uyarıyor.
VR henüz gerçekten öldürücü bir uygulama bulamadı.
Mevcut yöntemler zaten iyi çalışıyorken neden görüntülü aramalar, film akışı veya oyun oynamak için VR kullanasınız? Metaverse’yi çevreleyen ebedi soru budur. Teknolojideki gelişmelere rağmen yeni PlayStation gözlükleri net bir cevap vermiyor.
Denediğim en çekici yeni oyun, kıyamet sonrası bir RPG olan en çok satan PlayStation 4 oyunu Horizon Zero Dawn’ın VR yan ürünü olan Horizon Call of the Mountain’dı. VR oyununda, karakteri birinci şahıs bakış açısıyla kontrol ediyorsunuz ve etrafta koşmak ve dağlara tırmanmak için kollarınızı sallayabilirsiniz; Ok kılıfından bir ok alıp yay ile fırlatmak için ellerinizi hareket ettirebilirsiniz.
Donanımın gücünü sergileyen çarpıcı grafiklere sahip eğlenceli bir oyun ama sonuçta ben yine de PlayStation 4’te yıllar önce tamamladığım orijinal Horizon Zero Dawn’ın oynanışını ve daha derin hikayesini tercih ediyorum.
Aksi takdirde, cihazın piyasaya sürülmesine eşlik eden test ettiğim VR oyunlarının çoğu nispeten eski ve ilgi çekici değildi. Bunlar arasında Star Wars: Tales From the Galaxy’s Edge; Tetris Etkisi: Bağlı; ve daha önce eski Quest 2 ve birinci nesil PlayStation VR için piyasaya sürülen Moss.
Genel olarak, yeni PlayStation gözlüklerindeki grafikler ve hareket, Meta’nın VR ürünlerinden daha net ve akıcı görünüyordu. Yine de, bir oyunun neden TV ekranı yerine VR’de oynanması gerektiğini sık sık merak etmişimdir.
Bir droid tamircisi rolünü üstlendiğiniz Star Wars oyununda, bir düşmana blaster ateşlemek, bir oyun kumandası kadar kolay olabilirdi. Aynı şey, 3 boyutlu bir ortamda beyaz bir fareyi kontrol ettiğiniz Moss için de söylenebilir. Tetris Effect: Connected, tıpkı son birkaç on yılın herhangi bir geleneksel Tetris oyununda olduğu gibi, tetromino olarak bilinen dönen parçaları içerir; Bunu sürükleyici bir ortamda oynamanın net bir faydası yoktu.
Test edemediğim, yakında PlayStation VR2’ye gelecek diğer oyunlar Gran Turismo 7 ve Resident Evil Village gibi büyük oyunlar. Bunlar popüler franchise’lardır, ancak her ikisi de son iki yıl içinde geleneksel konsollar için piyasaya sürülmüştür.
Oyun oynamak şu anda VR’nin katil uygulaması olabilir, ancak taze ve heyecan verici oyunlar istiyorsanız, konsol artı TV kombinasyonu hala kraldır.
Kulaklıklar hala tuhaf görünüyor ve hissettiriyor.
VR donanımı yaklaşık yedi yıl önce çıktığından beri, kulaklıklar ağırlıklarının bir kısmını kaybetti. 20 ons ile PlayStation VR2, önceki modelden bir ons ve Meta Quest Pro’dan beş ons daha hafiftir. Ancak tüm bardaklar hala çok ağır geliyordu. Deneyimlerime göre, boynumda gerginlik hissetmeye başlamadan önce 30 dakikadan fazla giyemedim.
Örnek olay: PlayStation VR2, Star Wars oyunu oynarken sanal bir uzay istasyonunun zemininden bir alet almak için eğilirken yüzümden düştü ve yere indi. Konsola takılan kablo da cihazı kablosuz kulaklıklardan daha hantal hale getirdi ve oturma odasında takılma tehlikesi yarattı.
Ve önceki tüm gözlükler gibi, PlayStation VR2 de oldukça gülünç görünüyor. Karım, beni “Tron” filmindeki bir karakter gibi gösteren bir kulaklık taktığım için benimle alay etmek için videolar çekmeye karşı koyamadı.
Sony, depolama için hareket denetleyicileri için pratik bir şarj istasyonu sunar. Ancak ürün, kulaklıkla birlikte oturma odasında değerli bir yer kaplar ve bir dizüstü bilgisayarın veya akıllı telefonun aksine, VR gözlükleri derli toplu bir odayı anında dağınık gösterir. Bekarlar için, korkarım gözlüklerin görüntüsü ikinci bir buluşma şansını mahveder.
Metaverse yalnız.
Metaverse kavramının başarılı olabilmesi için sevdiklerimizle bu alanda bağlantı kurabilmeliyiz. Mevcut haliyle, VR hala çoğunlukla yalnız bir deneyim. PlayStation gözlüklerini taktığınızda, gerçek dünya görüşünüzü engellersiniz. Oyunda yaptıklarınız PlayStation’ın bağlı olduğu TV ekranına yansır. Bu, odadaki diğer kişilerin katılmasına izin verir, ancak çok sosyal değildir.
Bu da başka bir sorunu gündeme getiriyor: metaverse’de oynayacak arkadaşlara sahip olmak için aynı kulaklığı satın almaları gerekiyor ve teknoloji hala pahalı.
Tüketici teknolojisi yaygınlaştığında, daha ucuz ve daha erişilebilir hale gelme eğilimindedir. Sanal gerçeklik son on yılın büyük bir bölümünde ortalıkta dolaşsa da, ters yönde ilerliyor. 550 ABD Doları olan PlayStation VR2, önceki modelden 150 ABD Doları daha fazladır ve bu, bir PlayStation 5 için ödemeniz gereken 500 ABD Doları’nın üzerindedir.
Fiyat tırmanışında Sony yalnız değil. Geçen yıl Meta, en çok satan kulaklığı Quest 2’nin fiyatını 300 dolardan 400 dolara çıkardı. Apple’ın bu yıl piyasaya çıkması beklenen kulaklığının binlerce dolara mal olabilecek birinci sınıf bir cihaz olması bekleniyor.
Belki bir gün – teknoloji daha ucuz olduğunda, gerçekten harika bir uygulamaya sahip olduğunda ve insanları deli gibi göstermediğinde – hepimiz metaverse’te takılırız. Şimdilik, insanlarla yüz yüze ve çevrimiçi olarak eski moda şekilde tanışmaya devam edeceğim.